Siyahın içindeki beyaz noktanın açılış hikâyesi…Kayla, on yedi yaşına girdiğinde, ilk kez gördüğü babasıyla, tanıdık olmayan bir şehre taşınır. Bu yeni şehirde yaşadığı zorluklar karşısında, hiç beklemediği bir çocuk daima yanında olur. Meriç, etrafına ördüğü sağlam duvarlar aralarında yaşayan, yalnızlığı seçmiş bir çocuktur. Kayla ilk kez bir erkeğe güvenir. Meriç'in sırlarla dolu hayatı onu düştüğü karanlığın derinliklerinden yukarıya çekerken, yanlışlar doğru gözükür. Ta oysa Kayla, isminin anlamına yakışır bir şekilde yaşamadığını fark edinceye dek…Güvendeydim! Güvende olduğuma inanamıyordum fakat güvendeydim işte. Bu kolların arasında kimsenin bana hasar veremeyeceğini biliyordum. Sigaranın gömleğine sinen yoğun kokusunu alırken, çabuk uzaklaşan ayak seslerini duydum. Sonunda yalnızca fırtınanın sesi duyulmaya başladığında, belimdeki eller dirseklerimi tuttu. Beni kendinden uzaklaştıracağını anlayıp ona sımsıkı sarıldım ve tutmakta olduğum gözyaşlarımı serbest bıraktım. Hamlem işe yaradı. Dirseklerimden vazgeçip, ellerini her yerde belime doladı. "Korkma artık. İyisin," diye fısıldadı bir zaman sonra. Beni rahatlamak ister gibiydi. Korkmuyordum. Ona niçin güvendiğimi bilmiyordum fakat onun yanında korkmuyordum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder